Van Sasse van Ysseltstraat

Maar Sasse van Ysselt deed méér: van 1895 tot 1919 maakte hij deel uit van de Bossche Gemeenteraad. Lid van Provinciale Staten was hij van 1900 tot 1929, in welk jaar hij deel ging uitmaken van de Eerste Kamer. Maar vóór die tijd had hij ook al deel uitgemaakt van de Tweede Kamer; van 1901 tot 1928.

Bij gelegenheid van zijn 75-ste verjaardag werd over hem als parlementariër geschreven: „Even monter als zijn gehele wezen is ook zijn optreden, wanneer hij aan de debatten deelneemt. Frisch en opgewekt, met bijna jeugdig vuur, spreekt hij met een flux de bouche, welk menig jongere hem benijden zou. Al heeft hij zijn stem niet mede, doordat zij wat hoog en zwak klinkt, met de argumenten die over zijn lippen komen moet terdege rekening worden gehouden, want in het debat is hij door zijn slagvaardigheid en gevatheid, maar ook door zijn kennis, scherp verstand en bekwaamheid een geducht tegenstander te achten.”

Vele functies heeft Van Sasse van Ysselt vervuld in zijn leven, maar vooral was hij gehecht aan het bestuurslidmaatschap van het Provinciaal Genootschap van Kunsten en Wetenschappen in Noord-Brabant. Hij heeft ervoor geijverd dat dit Genootschap een betere huisvesting kreeg dan in de voormalige Boterhal aan de Pensmarkt. Zij verkreeg een riant onderdak - voor die tijd - in de voormalige Sint-Jacobskerk aan de Bethaniëstraat. Een zaal in het Noordbrabants Museum herinnert nog aan zijn activiteiten voor het Genootschap. Het Museum zal binnen een jaar het gebouw aan de Bethaniëstraat verlaten, terwijl de Bibliotheek zelfs geheel uit de stad verdwenen is ...

De geschiedenis van Brabant had zijn grote belangstelling. Vele artikelen en boeken heeft hij gepubliceerd over de Brabantse geschiedenis. Aan tal van andere publicaties heeft hij meegewerkt. Het meeste bekende boek van hem is het in driedelen verschenen „De voorname huizen en gebouwen van 's-Hertogenbosch” een uitgave waarvoor de schrijver vijftien jaar onderzoek verricht heeft. Nu, driekwart eeuw later, vormt het nog steeds een van de standaardwerken over de geschiedenis van Bossche huizen in de binnenstad en haar eigenaars.

De jonkheer werd in 's-Hertogenbosch behalve met een zaal in het Noordbrabants Museum tevens geëerd met een straatnaam, terwijl hem ook het ereburgerschap van de stad werd verleend (in 1922 bij zijn 70-ste verjaardag). Omdat hij tijdens zijn kamerlidmaatschap veel had gedaan voor de verbetering van de waterstaattoestand in Noord-Oost-Brabant heeft het waterschap De Maaskant een elektrisch gemaal te Grave naar hem genoemd.

Bij zijn overlijden in 1939 eindigde de verslaggever van de Provinciale Noordbrabantsche en 's-Hertogenbosche Courant zijn herdenkingsartikel met de woorden: „Zijn leven was wonderlijk rijk aan daden en behalve aan de wetenschap, welke hij tot aan zijn dood op hoogen ouderdom diende, deed hij in stilte veel goed en hielp hij waar hij bijstand kon verleenen. Deze edelman ging eenvoudig door het leven, Hij eischte niets; hij diende slechts om zich ten nutte te maken voor het algemeen welzijn. Hij zal tot in lengte van dagen als een der grootste burgers stad blijven vermeld.”